Hondje lopen (2)

't Is na elven 's ochtends en bloed verziekend heet! Lotje heeft recht op een tour langs Bolswards' dreven. Mijn planning is nooit gelukkig, ik doe altijd alles in de verkeerde volgorde, chronisch! Dus dat betekent afzien in het aanschijns van de schroeiende koperen ploert. Lotje sjokt geduldig achter de man aan, die haar elke avond voedt en vindt dat hij daarom recht heeft op de titel "baasje". Als ze schoenen aan zou hebben, dan hing haar tong op haar schoenen. Ik heb wel schoenen aan en daar voel en hoor ik een licht soppend geluid. Gelukkig is de afstand schoenen neus zo'n 190 cm en is mijn reukorgaan ernstig mishandeld door 40 jaar zware Van Nelle, dus ruik ik er niets van.

Op het hofje staat één van de oude buurvrouwen (we hebben alleen maar oude buurvrouwen, gemiddeld achter in de zeventig schat ik en dan halen wij de leeftijd nog omlaag) onkruid tussen de tegels los te peuteren aan de schaduwzijde van haar huisje. 't Is een rijzig mensch en zomers gekleed en verdomd lenig voor haar leeftijd, ze staat met de knieën recht tussen de tegels te wroeten. Helaas heeft ze een iets te ruim vallend bloesje aan en kijk ik rechtstreeks in wat rest van wat eens een decolleté moet zijn geweest. Hormoon onderdrukkend, echt waar.....  Mijn fantasie is redelijk grenzeloos en ik ben een beelddenker. Binnen tien meter lopen heb ik daarom deze theorie ontwikkeld. Door mensen van haar leeftijd is het leren pakje en het zweepje ontwikkeld. Vroeger mocht je als echtgenoot op sex hopen en nu moet je, desnoods onder dwang. Blauw pilletje erbij en moeders een boerka aan en gaan met die banaan (want zo zien die dingen er als de leeftijd vordert ook een beetje uit, niet alleen je rug wordt krom hoor). Boalserter Maat prijst zich gelukkig met zijn echtgenote, een kleine frèle vrouw, die goed op haar figuur let. Gelukkig in de liefde, dat wel.

Zodra we in de buurt komen van straten, waar ook auto's mogen rijden, lijn ik Lotje aan. Niet omdat ik haar niet vertrouw, maar er rijden "handhavings-ambtenaren" van de gemeente Sudwest-Fryslân rond en een hond die niet aangelijnd wordt betrapt, vergt een investering van 85 Euro van de man, die zich baasje meent te moeten noemen. Lotje is zo afgericht, dat ze alleen haar behoefte doet, als ze los loopt.
Dat leer je haar moeilijk af, 't dier is inmiddels de tien jaar gepasseerd en dat leer je niet zo snel meer wat nieuws aan. Zodra we buiten de doorgaande routes zijn, laat ik Lotje weer los. Rustig kachelt ze achter me aan, de Griekse start zit er nog steeds in, met de zon vol op je kruin moet je je niet al te druk maken en ze wandelt van schaduw naar schaduw. Overigens zijn we er nog niet zo lang geleden achter gekomen dat Lotje een Picardische Herdershond is.
Een aantal weken terug lag er een kapitaal charterjacht aan de passantensteiger, gehuurd door Zwitserse toeristen. Die hadden net zo'n exemplaar als Lotje bij zich, een reu, dus wat groter en allebei de oren rechtop. Deze mensen hadden de papieren van hun hond bij zich en het bleek om een Picardische Herdershond te gaan, een oeroud ras, afkomstig dus uit Noord-Frankrijk. Er bleken er wereldwijd nog zo'n 3.500 rond te lopen, waarvan hooguit 100 in Nederland. Google er maar eens naar, je ziet echt familie van Lotje voorbij komen.

We maken er vandaag niet zo'n lange tocht van, veel te warm, vanavond maken we de kilometers wel.