woensdag 20 maart 2013

Eerlijke sollicitatiebrief

Beste HRM-medewerker (m/v),

Met veel genoegen stuur ik u mijn sollicitatie naar aanleiding van uw vacature voor een "Flesje Haarlemmer olie, overal goed voor, helpt nergens tegen".

Scribent smeert met zijn Haarlemmer olie al meer dan veertig – veelal lange – jaren de raderen van 's lands bedrijfsleven en overheid, dus kun je hem met recht een doorwrochte ervaringsdeskundige noemen, die uw organisatie nog jaren van het nodige glijmiddel kan voorzien.

Ooit begonnen als jongste bediende bij een filiaal van een grote bank in een net niet middelgrote stad in het westen van het land, kwam hij al na een aantal jaren afzien tot de conclusie dat hij van het bankieren behoorlijk verdrietig werd en ging hij op zoek naar een nieuwe start van zijn loopbaan. Omdat ik slecht kan liegen, werd een job als telefonisch verkoper bij een uitgever een fiasco. Boekhouder bij een autobedrijf was ook niet zo'n succes, had ik kunnen weten, na mijn valse start bij de bank. Administratie is niet een van mijn grootste talenten.
Ik ging de drukkerij-wereld in. Ik werd typograaf. Nu moet ik even de geschiedenis in duiken. In de jaren zeventig was de verhouding hoogdruk (verhoogd letterbeeld) en offset (vlakdruk) nog ongeveer 70 : 30. Ondergetekende begon zijn carriere als typograaf bij een regionale dagbladuitgever. Kranten werden allemaal nog op hoogdruk-rotatiepersen gedrukt. Kortom, een typograaf is een zetter, hij zet allemaal loden lettertjes in de goede volgorde door middel van een zetmachine (voor de kenner, een Intertype, een Linotype of een Monotype). De kopij werd voor het grootste gedeelte getypt aangeleverd en een kleiner gedeelte handgeschreven (de postduiven-vereniging met hun uitslagen bijvoorbeeld). Het was immers nog in de tijd, dat de personal computer nog moest worden uitgevonden. Kort en goed, scribent ging in het leerlingenwezen en haalde zijn diploma's als typograaf. Het lood verdween, dus schakelde ik over op fotografische zetmachines. De fotografische zetmachines evolueerden naar grote tekstverwerkingssystemen met tientallen werkstations, de voormalige typograaf evolueerde mee. De personal computer kwam op de proppen en de grafische industrie koos, mede vanwege de grafische interface, voor Apple. De fotozetter werd dtp-er (DTP staat voor Desk Top Publishing, het met behulp van een pc samenvoegen van tekst en beeld in pagina's). In dat vak bleek ik zomaar wat voor te stellen en pak 'm beet tien jaar verder was ik studio-medewerker bij een grote landelijke tijdschriften-uitgever. Toen was het ineens 2002 en werd Pim Fortuyn slachtoffer van een spontane aanval van loodvergiftiging, toegediend door Folkert van der Graaf. Fortuyn was, breed gezien, min of meer een collega, die columnist was bij de belangrijkste uitgave van mijn werkgever. Na zijn dood raakte de economie in een dip en dat merk je altijd het eerst in de grafische branche. In april 2003 stond ik op straat, weggesaneerd. Een ander groot grafisch bedrijf in de hoofdstad ontsloeg in dezelfde periode 200 grafisch medewerkers. Ik was 50 en wist dat ik geen toegevoegde waarde had als dtp-er.
Met de "goudkleurige" handdruk van de uitgever, bekostigde ik een opleiding Onderwijsassistent ICT, die ik met goed gevolg afrondde. Jammer, maar helaas, daar bleek geen markt voor te zijn. Met tijdelijke contracten, of contracten met te weinig uren, strompel ik sindsdien voort en komt mijn loopbaan piepend en krakend tot stilstand, ruim zes jaar voor mijn pensioen.

Een ideale kandidaat voor de vacature "Flesje Haarlemmer olie, overal goed voor, helpt nergens tegen". Uit bovenstaand blijkt duidelijk dat ik een bruikbare sukkel ben, die het woord "flexibiliteit" als het ware belichaamt. Iemand die je om een boodschap kunt sturen (want, ook nog in het bezit van een rijbewijs). Iemand die van alles wat en van niets genoeg weet. Iemand die, dank zij "vernieuwde inzichten" moet doorwerken tot hij 66 jaar en 8 maanden oud is. En met mij zijn er nog tienduizenden 55-plussers, die de grootste moeite hebben om aan de slag te komen. Allemaal uitermate geschikt als "Flesje Haarlemmer olie, overal goed voor, helpt nergens tegen", nodig voor het smeren van nijver Nederland. Nu alleen nog werkgevers zien te vinden, die dat beamen.

Ik vind dat ik mijn punt nu wel heb gemaakt. Wat houdt u nog tegen, om mij aan te nemen?

Beleefd aanbevelend en vriendelijk groetend,

Boalserter Maat