Muizenissen

's Avonds laat liep ik de snijdende wind met twijfelende neerslag (sneeuw, regen of toch maar ijzel?) dood, alles ten behoeve van de sanitaire noden van onze vriendelijke viervoeter. Ik heb de grootste moeite om mijn bed in te komen, al meer dan vijftig jaar poog ik om 's avonds voor elven het bed te enteren, de keren dat zoiets lukte zijn op de vingers van één hand te tellen. Dus het zal rond enen geweest zijn. Ik was de enige niet, nog zo'n nachtbraker liet z'n hond uit. Zijn hond braaf aan de lijn en Lotje, zoals gewoonlijk, los. Altijd een moment om even op te letten, want Lotje heeft een wat eigenaardig gevoel voor humor om de aangelijnde hond dan even te jennen. Viel deze keer wel mee. De ander sprak mij aan. "Durf jij dat nog wel? Je hond los laten lopen? De boete bedraagt honderd dertig Euro hoor. En ze controleren erg vaak momenteel, deze week nog op het Hoog Bolwerk en het park achter Bloemkamp."

Fijn. De gemeente Sudwest-Fryslân heeft een verordening uitgevaardigd, een hond niet aangelijnd kost je honderd dertig Euro, laat de hond wat vallen en je ruimt het niet op, dan kost dat honderd zestig Euro.  Losloop-gebied in Bolsward?........ Neuh, nergens. Honden-toilet? Ja, aan de andere kant van Bolsward, waar ik nooit kom. Nu wil het geval, dat Lotje elf jaar geleden is afgericht om aangelijnd netjes naast te lopen, zonder te trekken en zonder haar behoefte te doen. Dus dat doet ze dan ook niet. Al loop ik met haar van Bolsward naar Den Oever over de Afsluitdijk. Aangelijnd? Niet poepen of piesen. 't Beest is elf jaar, leer haar dat maar eens af. 't Alternatief is een regelmatige donatie van honderd dertig Euro aan de "handhavers" van de gemeente Sudwest-Fryslân (hierna gemeente SWF genoemd). En als baasje (ondergetekende dus) de poepschep met plastic zakjes vergeten is, nog eens honderd zestig Euro vanwege de gevallen drol. Dure grap, als je op bijstandsniveau leeft. 't Kon wel eens zo zijn, dat Lotje onze laatste hond is. Niet meer op te brengen, als je het dier zo af en toe wat geconditioneerde vrijheid wilt bezorgen. Tel daarbij de uit de pan rijzende kosten van een bezoekje aan de dierenarts en dan is de keuze snel gemaakt.

Afgelopen zomer had de hond wat last van jeuk en bracht ik een kort bezoekje bij de plaatselijke dierenarts. Tien minuten in en uit. 1 spuitje, een strip met pillen en een speciale shampoo meegekregen na achterlating van achtennegentig Euro en tachtig centen. Daar heb je een aardige winkelwagen vol met boodschappen voor bij de Jumbo.

Kortom, vanmorgen heb ik Lotje achter in de auto geladen en heb haar uitgelaten op de Waddendijk tussen Zurich en Harlingen. Lotje blij, want alle ruimte en veel ganzen om op te jagen en ik wat minder, want 40 kilometer autorijden vice versa alleen om de hond uit te laten. In ieder geval is het goedkoper dan een onvrijwillige donatie ten behoeve van de Gemeente SWF.

Heel af en toe krijg je de nijging om de volgende keer heel populistisch te gaan stemmen, onder het mom van: – De eerste de beste politieke partij die aan de gemeenteverkiezingen meedoet en die belooft om die halve gare anti-honden maatregelen te schrappen heeft mijn stem –. Als je de hond aantoonbaar onder commando hebt, dan zie ik er geen kwaad in om het beest los te laten lopen. Een boete, omdat je de drol van een hond niet wil opruimen, akkoord, heel legitiem en volledig mee eens. Maar honderd zestig Euro? Een beetje buiten-proportioneel vind u niet? Ook honderd dertig Euro omdat je het beest niet aangelijnd hebt is een belachelijk bedrag. In plaats daarvan, voer dan de hondenbelasting maar weer in, als je het geld niet kunt missen.

De ellende is, door de gemeentelijke herindelingen woon je in een gemeente die halverwege de Afsluitdijk begint (bij hectometerpaal 82,6) en aan de zuidkant wordt begrensd door Staveren en aan de oostkant het Snekermeer. Dus wil je je hond laten loslopen dan is de enige mogelijkheid de Waddenzeedijk, want die valt onder Rijks Waterstaat. Afsluitend, Lotje heeft, als het haar gegund is, nog zo'n vijf jaar te leven en wij (Wilma en ik) zullen ons best doen, om die zo aangenaam mogelijk voor haar te laten verlopen, maar ik vrees met grote vreze dat Lotje echt onze laatste hond zal zijn. Met dank aan de gemeente SWF.