Het syndroom van Asperger wordt tot de mildere vorm van het autismespectrum gerekend. Net als bij de andere stoornissen uit dit spectrum is er sprake van een
onhandige motoriek, moeite met het "lezen" van sociale situaties, gebrek
aan inlevingsvermogen, moeite met veranderingen, een neiging tot vaste
gewoonten, een voorkeur voor bezigheden en interesses met sterk
herhalende of systematische elementen, neiging tot obsessief gedrag en
makkelijk opgaan in een fantasiewereld (bron: Wikipedia). Mensen met Asperger zijn vaak bovengemiddeld intelligent, komen excentriek en wereldvreemd over of zijn "einzelgänger". Asperger sprak van "intelligentie-automaten" vanwege het idee dat deze patiënten alles met hun intelligentie deden, en hun gevoelsleven niet of nauwelijks aanspraken. Zoals zo vaak bij aan autisme gerelateerde stoornissen zijn de mannen/jongens veruit in de meerderheid.
Ze valt me direct op als ik voor de eerste keer op het schoolplein van de betreffende school kom. Een groep 7 leerlinge, dus een jaar of 10 oud, beeldschoon, maar alleen spelend tussen haar mede-schoolgenoten, verzonken in haar eigen droomwereldje. Een terloopse opmerking tegen collega's over haar bevestigt mijn vermoeden, een einzelgänger, leeft in haar eigen wereldje.
Later dat schooljaar geef ik een lesje over ict en peil de al aanwezige kennis over personal computers en het gebruik daar van. Bij elke vraag steekt zij haar vinger op en hengelt nadrukkelijk om aandacht. Wanneer ik haar aan de beurt laat komen, geeft ze een goed onderbouwd, degelijk antwoord, waarbij haar formele taalgebruik opvalt. Op het schoolplein is het nog precies het zelfde, ze loopt alleen, in gedachten verzonken. Als zij al contact maakt met leeftijdgenoten, is dat nooit lang en vaak is zij de eerste die het contact afbreekt. Verder valt op dat zij bij het minste of geringste incidentje met medeleerlingen, emotioneel uit het lood raakt en begint te huilen.
Aan het begin van dit schooljaar kwam men tot de conclusie dat zij op deze kleine dorpsschool niet op haar plaats was en kwam ik haar tegen in groep 8 op een basisschool in de naburige stad, Als enig aanwezige leerling zit zij tussen de middag op school haar broodje te eten. Klasgenootjes vragen haar wel mee naar huis, om daar te komen eten. Dat doet ze niet, een verklaring waarom zij niet mee gaat, geeft ze niet......
Het leven is zwaar en daarna ga je dood, de Nederlandse vertaling van "Life is hard and then you die". Hier meent iemand te moeten publiceren over dat zware leven, als één van de velen. Boalserter Maat, een alias van Jan Kamps, heeft in de 62 jaar dat hij op deez' aardkloot vertoeft al alles fout gedaan, waarvoor zijn dierb're ouders hem waarschuwden. Daarom denkt hij, dat hij recht op een mening heeft en die schreeuwt hij middels dit medium over u uit. Veel sterkte toegewenst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten