Vraaggefprek

Als je nou....... ik noem maar iemand, de koning te spreken kreeg, wat zou je hem dan vragen of te zeggen hebben? Ik heb werkelijk geen idee. Nooit over na gedacht en ik hoef ook niet zo nodig. Per slot van rekening ben ik geen journalist, en ambieer ik ook geen carrière switch in die richting, nu mijn werkzame leven langzamerhand lijkt dood te bloeden.

Want hoe zou dat gaan? Ik fantaseer een vraaggesprek met zanger Rob bij elkaar. Alle overeenkomsten met bestaande zangers berusten op louter toeval.

De interviewer: Beste Rob, je hebt een nieuwe CD uitgebracht op de leeftijd van één-en-zeven-tig jaar. Mag ik je vragen wat dit album nog toe voegt aan je oeuvre?

Rob: "Wel.... in de eerfte plaatf; om te laten merken dat I'm ftill alive and kicking. Ik ben nog lang niet uitgebluft en dat wil ik onder andere laten merken door mijn foveelfte album vol te fingen".

De interviewer: Ik wil niet na laten om je te complimenteren met het resultaat. Een degelijk staaltje vakmanschap door iemand die er een generatie jonger uit ziet dan hij werkelijk is. Nog steeds met een oorringetje, nog steeds met dat spleetje tussen zijn eigen tanden. En daardoor nog steeds dat charmante slisje.....

Rob: ''O, maar dat komt niet door dat fpleetje tuffen mijn tanden hoor.... dat fliffen".

De interviewer: Nu maak je de lezer nieuwsgierig en dit is natuurlijk een in-kopper van jewelste voor een beetje journalist. Wil je dit verhaal met ons delen?

Rob: ''Oké, 't fal een vijfenvijftig jaar geleden fijn:

't Leek al fomer, toch waf het paf eind mei 
Fo'n dag waarvan je denkt
"die gaat niet meer voorbij"
M'n vrienden kwamen langf maar ik wilde alleen
Aan het ftrand wat wandelen,
fomaar nergenf heen
 
Toen fag ik haar, fe riep me met haar ogen
Ik keek haar aan, en kreeg een vreemd gevoel
Want ik begreep wat fij me wilde vragen
Kom dichterbij me 

Ik was feftien, en fij waf achtentwintig
En van de liefde wift ik nog niet veel
Maar ik begreep wat fij me wilde feggen
Ik waf geen kind meer
En het werd fomer (fomer) 

Fe waf fo vrij, ik vond het eerft een beetje raar
Fe droeg nietf anderf dan haar lange blonde haar
Ik waf verlegen en wift niet wat te doen
Ik fond er maar te kijken, oh wat voelde ik me groen
"Ik begrijp 't", hoorde ik haar feggen
Je bent fo jong nog, en weet niet wat je moet
Weef maar niet bang, de nacht fal 't je leren
Kom dichterbij me 

We liepen famen verder langs 't strand
En alf een jongen pakte ik je hand
Maar alf een man fag ik de fon weer opgaan
En 't werd fomer (fomer)
't Werd fomer (fomer)


Maar voordat de fon op ging trok fe me mee de duinen in, duwde me op me rug en fe fei, "geef me een kufje". Lekker direct, maar ik fchrok er wel een beetje van, dus ik aarfelde wat. Ter aanmoediging denk ik, hijgde fe me toe: "Toe maar jongen, ik ben zo beil alf een geer". Ik aarfelde weer, want ik dacht dat ik haar niet goed verftond.

Ongeduldig kneep fe mijn neuf dicht, fodat ik naar adem fnakte en mijn mond open deed. Fe ftak haar tong in mijn mond en roerde duchtig in het rond. Toen kon ik me niet meer in houden en deed enthoufiaft hetfelfde terug. Ik ftak mijn tong in haar mond. 

Fij aarfelde geen moment en beet het puntje van mijn tong af........


En findfdien flif ik.........."