Klein leed (4) en een recept van rösti-rondjes.....

Meivakantie. Mijn lief aan het werk en alle vervelende klusjes zijn gedaan of op een bevredigende en verdedigbare manier voor me uitgeschoven. De hond was uitgelaten en ik was klaar met het recreatief vervelen. Mijn lief had wat suggesties voor de avondmaaltijd gedaan en ik besloot voorbereidingen te gaan treffen. Op het menu stond broccoli, aardappelen en een gehaktbal (kippengehakt). Nietsch voor den creatieven mensch dusch....

Maar ik had alle tijd en besloot van de aardappelen rösti te gaan maken. Het recept komt uit het boekje "Koken met Karin (zónder pakjes & zakjes)" van Karin Luiten en volgt hieronder:

Rösti-rondjes

Je kunt natuurlijk één grote aardappelkoek maken, maar in minivorm zijn ze zo prettig snel klaar. Met zelfgeraspte aardappels is het resultaat altijd lekkerder dan welk diepvriespak rösti ook.

Bereiden: 20 minuten, voor 4 personen

Ingrediënten:
600 gram vastkokende aardappels
2 knoflooktenen
1 handje platte peterselie
zout en peper uit de molen
flinke scheut zonnebloemolie.

• Schil de aardappels, was ze en rasp ze met een grove rasp in sliertjes boven een kom.
• Pers de knoflookteen uit enhak de peterselie fijn.
• Schep samen met 1 flinke theelepel zout en versgemalen peper goed door de aardappelsliertjes.
• Laat een laag olie in een grote koekenpan flink heet worden.
• Schep iets van elkaar bergjes aardappel (plusminus de helft van de kom) in de pan.
• Duw ze iets plat met een spatel.
• Bak ze ongeveer 3 minuten per kant op niet al te hoog vuur tot ze goudbruin en knapperig zijn, maar van binnen nog een tikje smeuïg.
• Laat ze uitlekken op keukenpapier terwijl je de rest bakt.

Variant: rasp eens een ui mee.

Zelf gefabriekte rösti.....

Nu heb ik als karakter-eigenschap dat ik nogal eens van de gebaande paden af ga en niet goed lees. Zo ook deze keer. Knoflooktenen beoordeel ik altijd als te klein en dus ontvel ik drie knoflooktenen in plaats van twee. En in plaats van één handje platte peterselie lees ik, of liever gezegd onthou ik twee handjes. Platte peterselie, hoe ziet dat er eigenlijk uit? De liefde van mijn leven onderhoudt een volkstuintje met daarin een ruime variëteit aan kruiden en die weet dat wel. Ik gokte maar wat en riep naar de woonkamer. "Die plant in die groene pot, is dat platte peterselie?" Antwoord: "ja, maar die staat al zo lang, daar zit geen smaak meer aan". Achteraf bleek, dat zij alleen het woord peterselie maar heeft gehoord.

Ik had niets anders, dus ik plukte de plant kaal en had twee handjes "platte peterselie". Ik verwerkte de hele hap en de rösti smaakte voortreffelijk.

Na de maaltijd ruimden we af, mijn lief ging naar Leeuwarden toe, naar een bijeenkomst van de landelijke spingroep. Ik merkte op, dat de peterselie toch nog wel goed smaakte en wees op de restanten in de groene pot. Stomverbaasd en verbijsterd zei ze: "Maar dat is een geranium, die kun je nu wel weggooien en ik hoop dat we hier niet ziek van worden".

De gefolterde overblijfselen van de geranium.

Juist. Nadat ik de schamele resten van mijn zelfvertrouwen bij elkaar geraapt had, keek ik op Google met de zoekterm "Geranium eetbaar". Ik stel u gerust, geranium kunt u eten, het blad en de bloem en het is ook nog weerstand verhogend. De pot is niet raadzaam, ligt nogal zwaar op de maag en kan verstoppingen veroorzaken. Scribent heeft geen verstand van planten, dat moge duidelijk zijn. Ik prefereer het liefst een plant met een kaartje waarop peterselie (plat of niet plat) staat of een flesje met daarin de gedroogde en gemalen variant.

Mijn ervaring leert mij nu in plaats van platte peterselie kun je ook de bladeren van een geranium gebruiken, smaakt prima. Ik adviseer een citroen-geranium.